Herşey çok monoton geliyor. Sokağa çıkıyorum aynıyım, okula gidiyorum aynıyım. Tatil yapıyorum gene aynıyım? Bir ay sonra yurt dışına gideceğim hafif heyecan dışında hiçbir tepki yok. Eskiden böyle değildim yüzüm hep güler çılgın gibi olur aylarca planlar yapardım. Küçüklüğümden beri istediğim yere gideceğim ve sanki bakkala gidiyormuşum modda nasıl kaldım anlayamadım. İki, üç sene önce böyle olacaksın deseler inanmazdım ozamanlar heyecandan koltuk kıran kapasitedeydim. Neden bu hale geldiğimi anlayamıyorum.
Sadece bu kadar da değil, sürekli yorgunluk bıkkınlık, sessiz tek kalma havası içindeyim. Hani asosyalim fakat bile bile yapıyorum. İnsanlar sokağa çağırıyor bahaneler üretiyorum, doluymuşum gibi konuşmalar yapıyorum. İnanır mısınız iş teklifi geldi o gün boş olmama rağmen kaçtım gidesim gelmedi. Depresyondayım diye düşünmeye başladım ama neden depresyondayım hiçbir sebep yok? Okulumu kazanmışım, param var, istediğim herşeyi yapamasamda birçok istediğime ulaşabilecek kapasitedeyim. Ailemin çoğunluğu baskıcı değil engelleyen yok. İstediğim an kafama esip arkadaşımda kalabilirim. Ülkenin yaşadığı kötü hava mı bu hale getirdi ya?
Bir süredir bunu düşündüğüm için sokakta insanların yüzüne bakıyorum, muhabbetlerini dinliyorum hani mutlu kişiler bulayım diye ama benim gibi olanların sayısı artmış gibi. Herkes sessiz sakin ruh hali. Resmen; uyan > kalk > iş, okul > geri gel > trafik > uyu. Bu hale dönüştük. Veya çevreme bakarken bile seçici davranıyorum oda olabilir. Bir kesimde şimdiden pikniklere, evlilik hazırlıklarına başlamış..
N'oluyor?
Duygularımıda kaybetmeye başladım, aşık olmak istiyorum 'sonunda zaten ayrılmayacak mıyız' 'birisi delirecek ve saçma hareketlere başlayacak' gibi düşünceler sarıyor aklımı. Herşeyden kaçmaya çalışıyorum. Sanki birisi gelmiş üzerime ağırlık bırakıp gitmiş. İşin kötüsü tahammülsüzde olmaya başladım çoğu insan saçma boş geliyor. Kendimi üstün görmek şeklinde değil, laubali hareketler gereksiz muhabbetler, herkes birbirinin arkasından konuşuyor kimseyle gidip muhabbet edesimde gelmemeye başladı. Ne olacak böyle hiç bilmiyorum fakat iyiye gitmediği çok açık.
Sanırım tek umudum kaldı. Birisi çıkacak karşıma tüm hayatımı değiştirecek hep yanımda olacak sürekli birbirimizle ilgileneceğiz hatta birbirimizi tekrar hayata bağlayıp mutlu edeceğiz. Başka türlü ne olacak hissedemez oldum. Ağlayasım var ağlayamıyorumda valla geçen gittim zorla kendimi kederlendirmeye, duygusal hale sokmaya çalışıyorum neden onu da anlamadım. Böyle umudum kalmadı bir kadın karşıma çıkacak tüm hayatımı değiştirecek dediğimede bakmayın bunun içinde en ufak çabam yok hatta iyice kötü biri olmaya başladım. Yavaş yavaş düşününce bu moda suriyelilerin ülkeye girecek haberleri çıktığı dönemlerden itibaren girmeye başladım geçen senede adını vermek istemediğim sınava bir yıl boyunca çalışmıştım zaten onun üzerinede darbe girişimi oldu. E peki şimdi herşey hallolmuş neden böyle kaldım, bug'da mı kaldım ne olduuuu.
Bundan on yıl sonra bazı gerçeklerin yüzüme vurulacağı ve mutlu olmam için hiçbir sebebin kalmayacağı gerçeğini fark etmişte olabilirim. Her neyse kendimle yüzleşeli epey olmuştu iyi oldu. Şimdi sinirlendim mesela ani ruh değişimleri, çok ilginç.
İlk Yorumu Sen Yap !
Yorum Gönder