Bu işin derecesi varmış. Genelde fotoğraf çekilmeye karşı olup, toplumdan kopmak son seviyesi diyebiliriz. Aslında kendimi tam olarak bu hastalığa ait hissetmiyorum. Niyeyse bulunduğum -sanal sosyal- çevreye karşı çekingenliğim var benim. Yoksa sokakta birebir tanıdığım insanlarda veya aileden birine karşı böyle olmuyor. Ama ne zaman ben internetten birileriyle, görüşmediğim insanlarla ortak bir yerde bulunayım bu sefer başlıyor bende sorunlar olmaya. Fotoğraf atamama, kendini gösterememe hatta bazen kendini beğenememeye kadar gidiyor.
Peki wiki'den aradığım da neden "obsesif kompulsif" hastalığı çıkıyor? Henüz çözemedim çünkü ikisi birbirlerine bağlı da olsa aynı şey değiller. Birinde kendine güvenememe durumları var. Dismorfobi anladığım kadarıyla tamamen görsel sorun, yani bizim bahsettiğimiz. O yüzden başka kaynaklardan yararlanmak zorunda kalıyorum.
Dismorfobi: Kişinin görünümünde gerçek olmayan, imgesel bir kusur ile sürekli meşgul olması olarak tanımlanan “beden dismorfobik bozukluğu” hastaların kendilerini günlük yaşamdan soyutlaması. Kısaca kendini beğenmeme hastalığı.Hepimiz bu kadar üst derecemiyiz? Açıkcası normal yaşantımda ben bu sorunu yaşamıyorum. Ne derler, beni dışlarlar mı gibi sorunum yok. Görüyorum ki bu boyutta yaşayan insanlar varmış. Gerçekten çok zor olur böyle bir yaşam. Benim gibi daha düşük ve sadece sanal alemde bunu yaşayan arkadaşlar var mı? Bence bu hastalığın adı daha farklıdır ama dismorfobi daha yakın olduğu için başka birşey demek istemedim.
Dismorfobi'nin oluşma sürecine indiğimizde; Uzun süre bekar kalmış kişiler, boşanmış kişiler, utangaç ve çekingen kişilerde daha sık olduğunu görüyoruz. Başkalarıyla kendilerini kıyaslar, küçük görürlermiş. Sürekli kendimle kapışan biriyimdir yani hatalarımı, kusurlarımı söylemekten göstermekten kaçınmam. Bunun benzerini yıllar önce yaşıyordum, belkide sadece sosyal ortamda yaşamamın sebebi budur. Daha ergen olduğum yaşlarda özellikle 15-16-17 dönemlerinde sosyal çevrede sakalla bile gezmeye utanırdım. Ama gene sanal sosyal çevrede. Hayran buluşmalarında, Kore-Japonya etkinliklerinde sakallı göremezdi kimse beni. Bu demek oluyor ki ben bilinçsizce kendimi ünlü olan kişilerle kıyaslamış, karşılaştırmışım bu yüzden de kendimde sorun yaşamışım gibi. (Başka ülke vatandaşı insanlarla) Şuan bunu tartışınca daha iyi anladım.Yaşım ilerledikçe bunun saçma olduğunun farkına vardım, daha doğrusu yapabileceğim birşey yoktu çünkü ben böyleydim. Bunu fark edebildim. Hala kendime göre tipim orta derecesinin üstünde değil ama belki ileride bunuda aşarım.
Aşırı derecede sorun yaşayan arkadaşlar lütfen içinizi dökün, isterseniz yorumda atabilirsiniz. Eğer yapamıyorsanız da ailenizle konuşup psikolog bulmalarını isteyin. İlaç falan kullanıp kendinizi uyutturmayın ama mutlaka içinizi dökebileceğiniz birisi olsun. Hiçbir şey yapamıyorsanız gelin burada konuşalım. Bu tarz kişilerin arkadaş çevresinde azalmalar, intihar denemeleri, toplumdan uzaklaşma gibi sorunları giderek artıyormuş.
Kendi adıma sevindim ki bu kadar ileri uçta değilmişim. Acaba benim hastalığımın adı varsa nedir. Belki bunu bilende çıkar. Gerçi konuşuyorum da hala böyle fotoğraf eklerken 100 tane'den bir tanesini seçerim. Arkadaşlarımla buluştuğumda bana hiç etiket yapılmaz kendimi gizlerim. Bazen fotoğraf çekilmem, ben çekeyim sizi sonra çekilirim diyip kaçıyorum... İleride ki hedefim bunu aşmak.
Obesesif Kompulsif: OKB kişinin istemediği ve tekrarlanan düşünceler, hisler, fikirler, takıntılar veya bir davranışı yapmaya doğru sürülmek. Sıklıkla kişi, obsesif (saplantılı) düşüncelerinden kurtulmak için bir kompulsif (zorlayıcı) davranışı uygulamak durumundadır.
Dismorfobi'den bu yüzden farklı ama ikisi arasındaki bağ şu şekilde oluyor. Kendinizi beğenmeme durumunuz arttıkça özgüveniniz, sosyal olmanız, kısaca toplumun içinde olmanız azaldıkça saplantılı düşüncelerimiz artıyor.
En büyük obsesif kompulsif takıntı nedir biliyormusunuz? Evden çıktığınız da fişte birşey unuttuğunuzu sanmak veya ocağı açık sanmak. Başlangıcı böyle. Bu dozu yaşamayan kimse yoktur heralde ama üstüne çıkmamak lazım.
Merhaba,
YanıtlaSilben de kendimi beğenmeme durumu var içimdeki yaşam isteğini azaltıyo kendimi olduğum gibi yansıtamıyorum biraz mutlu olsam bu his içime çörekleniyor ve beni umutsuzluğa itiyor kendimi seviyorum kendime aşığım diyen insanlara o kadar özeniyorum ki. hayatımda tek eksiğim bu kendini beğenmemek bir geçse gitse özgür olucam resmen psikologa gidip ilaç kullanmakta istemiyorum ne yapmalıyım:(
Belki kendine has bir yaşam tarzı yaratabilirsin bu şekilde kendininde başkaları tarafından imrenen bir birey olabileceği farkındalığına ulaşırsın?
SilBende de kesinlikle bu hastalığın olduğunu düşünüyorum. Kendimi hiç beğenmiyorum sürekli fotoğraflarda falan güzel çıkanları görüyorum aynaya geçiyorum sen onlar gibi olamazsın burnuna bak dişlerine bak ne kadar kusursuzlar bir de kendine bak diyip aşağılıyorum hep kendimi çevredeki geneli güzel buluyorum ama kendi asla bulamıyorum.Bir arkadaşım falan da yok yakın kimseye derdimi anlatmayıp içime atıyorum hayır diyemem asla kimseye mesela. O kadar güzel giyinip makyaj yapıyorum fotoğraf çekeyim diyorum poz veremiyorum kesinlikle zaten versemde tipim çok kötü çıkıyor napıcağımı bilmiyorum gerçekten
YanıtlaSil